ชื่อวิทยาศาสตร์: Vallaris glabra ktze.
ชื่อวงศ์: APOCYNACEAE
ชื่อสามัญ: Bread Flower
ชื่อพื้นเมือง: ดอกข้าวใหม่, ดอกขาวใหม่, ชำมะนาด, อ้มส้าย
ลักษณะทั่วไป:
ต้น เป็นไม้เลื้อยเนื้อแข็งขนาดกลาง เถาสีเทาสามารถเลื้อยไปได้ไกลทุกส่วนของต้นมีน้ำยางสีขาว เปลือกต้นมีร่องแตกทั่วไป
ใบ เป็นใบเดี่ยวเกิดตรงกันข้าม รูปไข่แกมรี ขอบใบเรียบ ปลายแหลม โคนมนใบสีเขียวเข้มเป็นมันขนาดกว้าง 4-6 ซม. ยาว 7-9 ซม.
ดอก ออกดอกเป็นช่อตามซอกใบหรือปลายยอดช่อละมากกว่า 10 ดอกกลิ่นหอมเหมือนข้าวสุกใหม่ๆ ดอกสีขาว รูปถ้วย โคนกลีบเชื่อมติดกันปลายแยกเป็นเป็นจีบ 5 แฉก ปลายกลีบแหลม กลีบบอบบางและมักบิดม้วนที่บริเวณปลายกลีบดอกมีขนาดเล็ก 1-1.5 ซม. เกสรเพศผู้จำนวน 5 อัน ติดกันคล้ายลูกศรบริเวณกลางดอก เกสรเพศเมียอยู่ภายในเหนือฐานรองดอก
ฝัก/ผล เมื่อแรกรูปดอกบัวตูมแล้วแบ่งเป็นสองพู โคนผลติดกันรูปร่างคล้ายเขาวัว ปลายผลเรียวแหลม เนื้อผลนุ่ม เมื่อผลแก่แตกออกตามแนวผลที่ผลแต่ละซีกแยกออกจากกัน
เมล็ด ใย เป็นระยาง
ฤดูกาลออกดอก: ออกดอกตลอดทั้งปี
การขยายพันธุ์: การเพาะเมล็ด การปักชำ และการตอนกิ่ง
ส่วนที่มีกลิ่นหอม: ดอกมีกลิ่นหอมแรง และนานทนอยู่หลายวัน กลิ่นหอมแรงเป็นพิเศษช่วงหัวค่ำ กลิ่นหอมของชมนาดคล้ายกับ กลิ่นใบข้าวอ่อน หรือข้าวหอมหุงใหม่ๆ
การใช้ประโยชน์: - ปลูกเป็นไม้ซุ้มประดับสวนใช้ดอกเป็นเครื่องอบในแป้งร่ำ เครื่องหอม
- สมุนไพร
- ใบและกิ่งมีสารดึงดูดแมลงวันทอง
ถิ่นกำเนิด: ในทวีปเอเชียเขตร้อน โดยเฉพาะเกาะชวาประเทศอินโดนีเซีย และมาเลเซีย
แหล่งที่พบ: ปลูกได้ทุกภาคของประเทศไทย
การปรุงอาหาร: ดอก ใช้อบน้ำทำข้าวแช่
แหล่งอ้างอิง : http://www.nanagarden.com
https://www.google.co.th/search
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น